Moesel en Luxemburg, oktober 2006
Dit zou onze laatste en tevens vakantie trip van het jaar 2006 worden. Na terugkomst zal de herbouw van de MB100 Freetime gaan gebeuren. Maar eerst nog even een dag of 5 genieten van de originele opbouw / inbouw.
We vertrokken op zondagochtend (lekker rustig op de weg) 1 oktober naar Duitsland met als eerste reisdoel de Eura Mobil en Karmann Mobil fabriek in Sprendlingen. Iedere werkdag begint daar vanuit het Reisemobilforum (zeg maar de grote showroom) een rondleiding door de fabriek. Gezien onze eigen verbouwingsplannen leek het Paul leerzaam en Rita hoopte ideeën voor de indeling op te doen.
Nu is het zo dat bij de fabriek aan de spoorbaan een ruime camperplek voor bezoekers van de fabriek aanwezig is. GRATIS en met stroom. Daarnaast is er een goede sanipaal met loos gelegenheid voor vuil water. Wat een uitstekende service van de fabriek.
We hadden alleen wel pech. Op 3 oktober wordt in Duitsland de eenwording van Oost en West gevierd en aangezien dat op de dinsdag viel, was de maandag een extra vrije dag voor de werknemers van de zo mooie fabrieken. We hebben binnen dus niets gezien, maar buitenom genoeg. In de vroege avonduren zijn we het dorpje ingegaan en hebben genoten van een Duitse maaltijd in een door een Turks echtpaar uitgebaat restaurantje.
Op de (dubbele) camperplek was het al redelijk druk. Meer mensen die helaas voor niets kwamen, althans wat het werkelijke doel betrof. Maar goed, ook informatie werd verstrekt en iedereen wist dus dat niet eerder dan woensdag 3 oktober een bezichtiging mogelijk was.
Enkele indrukken van de camperplek en de stallingen bij de fabriek:
We zijn dus maandagochtend na een heerlijke nacht slapen vertrokken naar de Moesel, gewoon de TomTom gevolgd met kortste route nemen. Bestemming: Enkrich. De reis was, ondanks het mindere weer, echt genieten. Prachtige wegen, soms breed, soms zo smal als de MB100!
De camperplek in Enkrich was ons echter veel te massaal! We geven toe, een prachtig uitzicht op de bevaren Moezel, maar toch: we voelden ons wat verloren tussen die honderden anderen. En het viel ons dat we niet de enigen waren die deze mening waren toegedaan.
Vervolgens bracht TomTom "Rita'tje" (Paul noemt het navigatiesysteem zo, omdat deze Rita goed vervangt) ons naar de jachthaven van Neumagen - Dhron. Daar hebben we geen spijt van gehad. Een prima plek met alle voorzieningen, zeer schoon sanitair en zelfs handdoeken aanwezig met het verzoek om na gebruik de douche met de schone doeken weer droog te maken. De kosten van 11 euro per nacht laadt de dekking van een goede plek helemaal.
We hoopten op 2 oktober dus een dorpsfeest mee te maken, het was immers een officiële feestdag, maar we kwamen bedrogen uit. Het leek net het geboortedorp van Rita op zondag: uitgestorven, behalve de kerk!
We hebben toen besloten om naar Luxemburg verder te gaan. Het regende immers constant dus blijven had weinig zin.
We kozen als bestemming Vianden, daar waar dat mooie slot staat waar ons eigen Koningshuis ook mede eigenaar van is. Het was immers al weer zo'n 10 jaar geleden dat we voor het laatst daar geweest waren.
En, bijna niet te geloven, het werd in het Groothertogdom droog! Een camperplek was daar natuurlijk niet (lijkt Nederland wel, het zal wel aan de kleuren van de nationale vlaggen liggen), maar we zochten de gemeentelijke camping Auf dem Deich op.
Wat een ruimte en zo'n mooie plek! Je moet er wel van houden, maar we stonden op 4 meter van een stroomversnelling in de Our af.
Bovendien had deze camping uitstekend sanitair en een Nederlands beheerders echtpaar. Ze waren alleen nog de eerste week van oktober open en ja hoor: eindelijk toch weer mazzel dus.
Na een bezoekje aan de historische stad en inkopen bij de plaatselijke slager te hebben gedaan heerlijk gegeten en genoten van de Our en de omgeving.
De volgende dag wilden we het kasteel bezoeken. Het stond namelijk niet meer in de steigers en we waren echt benieuwd!
Om 22.00 uur ging de telefoon. Onze schoondochter (meer huilend dan lachend) met de mededeling dat het stuur van Rita's auto was gestolen! WAT??? Jawel, het stuur.
Zij had de oudere auto in bruikleen en op het station gestald. Daarvandaan met de trein naar haar werk in Arnhem. Nu moest Rita de volgende week weer werken en goede raad was duur.
Woensdag naar huis en zorgen dat de auto gerepareerd zou zijn. Helaas, te kostbaar dus hebben we vrijdags een andere auto voor haar gekocht.