JULI 2019: TRIPJE NEDERLAND-BELGIË-DUITSLAND.
Dag 1: Veenendaal – Hoogerheide, 147 km.
Zondag 07 juli zijn we om 11.30 uur vertrokken. De vakantie was begonnen. De rit ging naar zuid Nederland, tegen de Belgische grens aan. Camperplaats Buitendracht in het Brabantse Hoogerheide was het doel. Een particuliere CP achter een autobedrijf, keurig op gras. De poes mocht voor de eerste maal los mee, want tussen het leefgedeelte en de cabine hebben we een net gespannen. Dat bracht voor de poes en ons best wat rust in de tent.
De middag hebben we heerlijk niets gedaan. Net als de avond. Rita lezen en Paul eerst de Tour kijken en vervolgens de (verloren) finale van het WK voetbal voor vrouwen. Rita aan het spelen op de tablet en met een schuin oog meekijken.
Ook de avond benut om te onthaasten en vroeg naar bed te gaan.
Dag 2, 08 juli: Hoogerheide – Hoogerheide, 0 km.
In de ochtend rustig op gang gekomen. Daarna even naar het centrum gefietst en op maandagochtend enkele boodschappen gedaan. Natuurlijk gelijk een geocache gescoord, “Zwerfboeken, GC 83545”.
De middag een rondje Hoogerheide met geocachen gedaan. We begonnen met een cache op 200 meter van de camperplaats, aan de rand van het bos (GC7JCT5, “3RW Bosrand”). Na te zijn omgekeerd en via een oppakker cache (GC7GTC0, “2RW Rondweg”)kwamen we bij de voetbalvelden terecht. Daar werd het even zoeken, maar de kleine “schat” (GC7JCRT, “1RW Voetbal”) liet zich uiteindelijk toch vinden. Vandaar naar een zogenaamde voortuincache (GC6ANP2, Eén van…). Bij iemand in de voortuin dus, in dit geval een goede omschrijving en een duidelijk logo voor het raam (hierdoor weet je zeker dat je bij de juiste tuin bent.
Vervolgens op weg naar het zwembad (GC6EPPZ, “Het Zwembad”). Dat was een vrij eenvoudige puzzel, maar je daartoe wel ter plekke aanwezig zijn om het eerste deel van de puzzel op te kunnen lossen. Dat lukte allemaal en we konden de 6e cache van vandaag loggen, wederom na een leuke fietstocht door de omgeving van Hoogerheide.
Was een lekkere dag, morgen verder naar Chimay in het zuiden van België.
Dag 3, 09 juli: Hoogerheide – Chimay (B), 201 km.
Een reisdag naar het zuiden van België. Een lange reis vooral door de rondwegen van Antwerpen en Brussel. Die zou ik niet dagelijks willen doen. Om 09.15 uur vertrokken en bijna 3 uur later aankomen. Vlak bij ineens strobalen en beveiligde vangrails. Het bleek het stratencircuit van Chimay te zijn. Bestemd voor motorraces. Eind juli zouden die er weer zijn.
Een best wel gastvrij onthaal op de gemeentelijke camping >>> . Het sanitair en oud en wordt niet meerdere keren per dag schoongemaakt. Er staan veel vervallen (sta)caravans, tegenover echte paradijsjes. Vreemd voor een Hollander om dat te zien.
Na de lunch gewoon op de camping gebleven, waar poes Minnie het weer erg naar de zin heeft. Gras en aandacht van voorbijgangers.
Van geocachen zal niets terecht komen. Ze liggen te ver weg, en over de wegen hier is het gevaarlijk fietsen. Ook van televisie kijken komt niets terecht. Geen enkele ontvangst. Bleek ze in deze omgeving alleen analoge televisie hebben en wij geen analoge antenne. Ook de WIFI sloeg nergens op, dus een enkele keer de hotspot van de telefoon benut.
We maakte kennis met Nederlandse bezoekers en zij gaven ons de tip voor morgen: fietsroute over een traject wat vroeger een spoorbaan was. Bovendien in de ochtend braderie in het centrum. Plannen voor woensdag 10 juli dus gemaakt. In de avonduren daarom heerlijk een tafelspelletje gedaan, klaverjassen.
Dag 4, 10 juli: Chimay – Chimay, 0 km.
Ontbeten en de oude, niet zo schone, douches toch maar benut. Vandaag een heerlijke fietstocht gemaakt over een oude spoorlijn, die was omgebouwd tot wandel/fiets/ruiterpad. Daarbij kwamen we onder meer over een hoge brug, waar allerlei touwen aan hingen. Verder leek de brug pas gerenoveerd. Op de terugweg begonnen enkele mannen de touwen gereed te maken om af te zeilen! Zij liever dan wij!
Een heel oud statonnetje met haltehuisje moet nog gerenoveerd worden, maar eigen zeggen wij: alleen die boom er uit.
Op de terug weg afgeweken om een geocache in het plaatsje Virelles (GC5Y3XG) te zoeken, maar deze bleek echt zoek te zijn.
Via de provinciale weg 2 kilometer naar het oude centrum van Chimay. Dat is klein maar fijn. Op ons gemak de oude kern bekeken, inclusief de fraaie kerk. Het kasteel hebben we niet bezocht. Met het fraaie weer kon het kasteel ons niet naar binnen lokken.
Vervolgens geluncht in een klein tentje, waar we divers dorps, ehh, stadsbewoners hun lunch gingen halen. Een schot in de roos. De oude eigenaar probeerde zelfs de klanten in de Nederlandse taal te helpen.
Na een bezoek aan de supermarkt terug naar de camper met de “buit”. Ja, inderdaad voor de BBQ.
Dag 5, 11 juli: Chimay – Bretogne, 144km.
De rit naar het land van Bastogne en met name de streek Bretogne, was leuk gevarieerd. Snelwegen, provinciale wegen en boerenland weggetjes. Door deze laatste sneden we wel een hele kilometer af, maar je vertrouwd nu eenmaal op de navigatie. Moest ook wel, want we kwamen tot de ontdekking dat we de wegenkaarten vergeten waren.
Aangekomen op camping Tro Do Way >>> bleek er nog een plekje voor een camper te zijn. De camping is een soort natuurcamping, waar je voor alle rust en om te wandelen in Ardennen naar toe kan gaan. In het dal, waar Tro Do Way ligt, is namelijk geen ontvangst van welke signaal dan ook. Heel soms is er even verbinding en komt er op de telefoon een berichtje door. TV ontvangst is er ook niet, dus lezen, wandelen en genieten van het idyllisch gelegen plekje. Onze plek had een klein tuintje direct aan de beek.
Morgen fietsen we naar het dorpje enkele kilometers verder. Daar schijnt een fantastische winkeltje te zijn. We zien morgen wel.
Vandaag de camping verkend en een boek gelezen. Daarnaast even de geocache (GC6P4NP) gezocht. Helaas bleek iemand er pas gemaaid gras overheen te hebben gegooid, waardoor het zoeken wat langer duurde. De cache beschrijving leerde ons dat in het dal vroeger een gedeelte een meertje was, waar de boeren hun jong vee lieten drinken. Daar komt de naam Tro Do Way vandaan.
Dag 6, 12 juli: Bretogne – Bretogne, 0 km.
Deze dag verder onthaast, geen radio, tv of Internet. Wel boeken lezen en boodschappen doen in Bretogne. Heuvel op met haarspeldbochten. Blij met de E-bike. Het was zoals beloofd een grote winkel met een ouderwetse slager. Echte haaskarbonades, geen “boterhambeleg”! Prachtig rundvlees lachte ons ook tegemoet, maar de karbo’s bleven erg aantrekkelijk met een lekkere salade en aardappel puree. We hadden ook ijs meegenomen, maar dat lukte niet meer. We zaten lekker met een volle maag.
De middag en de avond hebben we vooral in en bij de camper doorgebracht. Enkele flinke onweersbuien brachten ons op dit idee. Gewoon genieten van je omgeving en een goed boek.
Dag 7, 13 juli: Bretogne – Pronsfeld (D), 95 km.
Vandaag zouden we naar Léifreg >>> in Luxemburg rijden. Maar we besloten die over te slaan en door te gaan naar het Duitse Pronsfeld. Helaas liep de route door de vele wegwerkzaamheden onderweg niet via Luxemburg waar we goedkoop wilde tanken. We zijn immers Hollanders. In België is de diesel veel duurder, dus tanken in Duitsland. Dankzij de vele wegwerkzaamheden in de Süd Eifel kwamen niet langs een brandstofpomp of supermarkt. Uiteindelijk wel op de goede camperplaats aan het oude station van Pronsfeld >>>.
Ook hier was het spoor verdwenen en hadden de rails plaats gemaakt voor geasfalteerde fietspaden. Een oude locomotief met wagen waren nog wel als monument aanwezig.
Na de lunch zijn we op de fiets gestapt en richting Lünebach gereden. Helaas was het niet meer zoals 19 jaar geleden. Dat was de laatste maal dat we in de streek waren geweest. 15 jaar hebben we met de kinderen boerenhof vakanties gehouden in Strickscheid, 2 kilometer vanaf Lünebach. Geen enkele winkel meer aanwezig, zelfs de bakker met zijn fantastische notenbrood was weg. En de weg naar Strickscheid ook nog eens open gebroken.
Toch zijn we ons oude vakantieadres op gaan zoeken en werden gelijk herkend door Jozef Arnoldi. Even hartelijke ontvangst door hem als zijn broer Stefan. Helaas lagen Lilly en Mattie te rusten, zij zijn inmiddels ook hoog bejaard.
Geen winkels, geen vlees en of groenten. Dus voor het avondeten naar de pizzeria. Het enige restaurantje in de omgeving, zelfs geen snackbar. De pizza’s waren groot en heerlijk. Voor ons het einde van de diepvries pizza? Wie weet.
Dag 8, 14 juli: Pronsfeld – Pronsfeld, 0 km.
Voor deze dag hadden we een fietstocht naar Prüm in gedachten. Maar niet voordat eerst met verse broodjes van de bakker in Pronsfeld waren genuttigd. Heerlijk ontbijtje op een zondag.
Laat in de ochtend naar de stad gefietst, wederom over een voormalige spoorbaan. Onderweg onder de circa 100 meter hoge brug, die wij nog hebben zien bouwen, gefietst. De rivier waar de stad naar is genoemd (of is het anders om?) stelt maar heel weinig voor. Het is dat het water stroomt, anders zou je hem op vele plekken een sloot noemen. Maar wel een waar vis in zit, getuige de vele borden die aan willen tonen hoe rijk de regio aan dieren is.
In Prüm aangekomen werden we verrast met de nieuwe rijkdom aan supermarkten. Iedere grote keten had er een vestiging. Vandaar dat de kleine winkeliers in de ons bekende dorpen het hoofd niet boven water konden houden.
We parkeerden de fietsen in het oude centrum bij de Basiliek van Prüm. We kenden dit gebouw aan de buitenkant maar al te goed. Maar nu was de deur open en konden toeristen ook binnen een keer een bezoek brengen. De foto’s maken voldoende duidelijk.
Vervolgens zijn we een geocache gaan scoren die zich tussen de vele boeken om vrij mee te nemen en/of te ruilen bevond. Was even zoeken, maar toch kunnen loggen.
Na een slechte hamburger te hebben gegeten (ze maakten reclame met Hollandse snacks!) naar Pronsfeld terug gefietst. Daar lag nog een geocache die Paul graag wilde doen. De naam al: Panorama, gezicht op Pronsfeld, GC62NTP. Nou, het was een klim met percentages van over 30%. Als een hijgend hert die veel te veel gerookt had kwam Paul boven. Maar het uitzicht was zonder meer de moeite waard. De pijn in de knieën en de rug later niet zo.
Terug in de camper de tour gekeken, op NPO 1. Lang leve een goede WIFI verbinding.
Dag 9, 15 juli: Pronsfeld – Pünderich/Reil, 86 km.
Na wederom een bezoek aan de bakker en een goed ontbijt naar Prüm gereden. Wel met een flinke omweg met dank aan de wegwerkzaamheden. In de stad eindelijk kunnen tanken en boodschappen gedaan. Vervolgens door naar Pünderich, Moselcamping >>>. De duurste in de vakantie, desondanks een euro per douchemunt en geen WIFI of digitale tv bereik. Een uur na aankomst wisten we al dat we toch de volgende dag verder zouden gaan, op naar Koblenz. Ondanks het feit dat we direct aan de Moezel stonden.
Na het avond eten hebben we nog een geocache in Reil opgehaald: het Wijnmuseum (GC4GW1W ) Dat was een aangename verrassing. Het museum is geheel van een particulier en de toegang is gratis. De dochter van de bewoners van het aanleunende pand had de geocache geplaatst. Dit museum beslaat meerdere kamers op 2 verdiepingen. Wij vonden het erg leuk, en dat allemaal in een particuliere verzameling. Een leuke fotoserie is hier op zijn plaats.
Dag 10, 16 juli: Pünderich – Bingen am Rhein, 185 km.
Zoals gedacht, na een rustige start van de dag vertrokken we om circa 10.30 uur naar Koblenz aan de Rijn/Moezel. Een voorspoedige rit tot de afrit Koblenz. Wat een drukte en "geharrewar" van verkeer. Aangekomen bij de Knaus camping >>> bleek er een wachtrij te staan. Voor de camperplaatsen moest al los van de voorzieningen € 27,50 worden betaald. Maar wel wachten tot 13.39 uur. Misschien dat er tweetal campers zouden vertrekken, dan mochten wij die parkeerplaats, eh, camperplaats op.
De minste plaats op de camping zelf ook al weer tien euro duurder. Als er plek zou vrij komen.
We hebben niet gewacht, zijn nog even bij de andere camperplaats bij een bedrijf gaan kijken en toen, na enkele boodschappen te hebben gedaan, besloten naar het vertrouwde Bingen am Rhein te gaan. Wel een foutje, want we dachten richting Nederland te gaan. Maar het was in feite 80 kilometer richting het oosten! Maar dat kon de pret niet drukken. Zelfs poes Minnie vond het een mooie plek. Na het rijden en zoeken hadden voor deze dag genoeg gedaan en zijn we op de prima camperplaats Bingen am Rhein gebleven.
Dag 11, 17 juli: Bingen am Rhein - Bingen am Rhein, 0 km.
Wederom lekker rustig aan gedaan en om circa 11.00 uur de poes terug in de goed geventileerde camper die bovendien in de schaduw stond. Daarop de fiets gepakt en richtingen Bingen gefietst. Onderweg nog een geocache niet gevonden. Daar kwamen we onverwacht bij de veerpont naar Rüdesheim. Vermaard om zijn gezellige kleine starten en haar wijn. We besloten de pont te nemen en naar deze stad te gaan. Alle voorgaande keren hebben we de pont gelaten voor wat hij was.
We hebben er geen spijt van gekregen. Een erg leuk stadje met evenzo leuke en mooie restaurantjes. In 1 van die oude restaurantjes hebben we genoten van uitmuntend goed ijs. Verder onze ogen uitgekeken en genoten van de ook hier het gehele jaar geopende kerstwinkel, met de Notenkrakers als bewaking bij de deur. Paul snapt nog steeds waarom die houten Klaassen daar stonden, ze kunnen immers niets eens bewegen, lol!
De pontveer terug naar Bingen en vervolgens via de supermarkt terug naar de camper. Op het fietspad hebben we een beetje EHBO kunnen verlenen. Een fietsster week op haar mountainbike uit voor een muisje en kwam daarbij ten val. Trillend bleef ze eerst liggen, maar wat later kwam ze overeind. Ze bleek vooral geschrokken te zijn en enkele flinke schaafwonden aan haar bovenarm te hebben. Nadat ze deze met ons water had gereinigd en een beetje bij gekomen was konden ook wij weer verder fietsen.
De avond lekker via de uitstekende WIFI weer de tour en Nederlandse televisie kunnen kijken. Natuurlijk hebben we ook weer geklaverjast.
Dag 12, 18 juli: Bingen am Rhein - Veenendaal, 376 km.
We hadden via de app's en boekwerken een camping in de omgeving van Brühl gevonden. Ook kregen we behoefte aan diesel voor de camper. Vlak voor de ausgang naar Brühl was een autohof met tankstation en een Mc Donald. Poes Minnie had ondertussen 174 kilometer klagelijk gemiauwd. Gewoon zielig. Terwijl wij na het tanken enkele hamburgertejs verorberden, kreeg Minnie de aandacht die ze wilde. Ook gelijk weer drinken en ze werd wat rustiger. Maar ja, iedere keer onderweg had ze het slecht. We wisten al dat we haar niet meer op vakantie mee zouden nemen. Dan beter in een kattenpension. Terug op de weg keken wij elkaar aan en we wisten het: we stoppen er voor nu mee. De kleine 200 kilometer naar huis besloten we te gaan doen.
Eenmaal weer op de autobaan gaat poes Minnie ineens liggen en slapen, alsof ze wist dat we naar huis gingen en zij haar zin had gekregen.
Vakantie dus vroegtijdig, maar zonder spijt, afgebroken. Het laatste weekeind van juli gaan we toch weer weg en dan vragen we een van de kleinkinderen om voor Minnie te zorgen. In september hebben we ook een week gepand. De vakanties zijn in 2019 dus nog niet om.