Augutus 2017: via België naar Frankrijk en Duitsland.
Donderdag 24 augustus: Veenendaal – Wervik België, 289 km. Dag 1.
Via Campercontact.nl was ons de camperplaats in Mervik aan de Leije >>> opgevallen. Dat leek ons een leuke tussenstop onderweg naar Normandië. Deze plaats ligt op een eiland dat in 1992 is ontstaan, doordat een bocht in de rivier werd afgesneden met een stukje kanaal. De “Oude Leije” is de grens met Frankrijk, het land lag dus 50 meter bij de camper vandaan.
Nadat we het stadje hadden bezocht konden we er maar 1 ding over zeggen: doods en saai. Dan maar terug naar de camper en een drankje nemen. 's Avonds bij het cafetaria gegeten (geen frites, dat mogen ze niet serveren. Anders moeten ze een restaurantvergunning aanvragen). Alles met brood, Rita een heerlijk beenhammetje met veel groenvoer (voor Paul dus) en Paul witlof met hesp, kaassaus en aardappelpuree (dat mag wel).
's Avonds nog even de brug overgestoken en helemaal in Frankrijk (Mervicq-sud) geweest, lopende nog wel! Een fikse wandeling van ongeveer 1 kilometer heen en terug.
Vrijdag 25 augustus: Wervik – Veules les Roses, 298 km. Dag 2.
De start van de NKC route is in Veules les Roses aan Het Kanaal. De rit er naar toe bracht files, maar ook een heel onverwachte confrontatie met WO 1. De route voerde de diverse erevelden van de gevallenen in de loopgraven oorlog. De begraafplaatsen zijn uitstekend onderhouden en we hebben een bezoek aan twee van de erevelden en een kapelletje gebracht.
In Veules des Roses hebben we gekozen voor de camperplaats zonder voorzieningen >>>, maar wel boven op de befaamde kliffen, de krijtrotsen van Normandië.
Het stadje zelf is ook de moeite waard. De kleinste rivier van Frankrijk mondt er uit in de zee, kraakhelder water. Het strand bestaat uit zeer grove kiezelstenen. Maar werd goed bezocht, net als het terrasje waar we van een heerlijk luxe ijsje hebben genoten.
We hebben natuurlijk ook weer een geocache kunnen scoren, maar wel met hulp van een Frans team. Onze vertaling stuurde ons de verkeerde kant op. In de boomstam, betekend dus aan de boomstam. Even zoeken dus.
's Avonds hebben we genoten van de fraaie zonsondergang boven zee, alhoewel er wel lichte bewolking was. Dan kijk je ook vanaf het dak van een oude bunker naar beneden en zie dat de zee zich terug heeft getrokken en een heel breed strand heeft blootgelegd.
Een prima dag gehad, morgen ongeveer 100 kilometer verder langs de kust en bij Le Havre de 215 meter hoge brug over de Seine nemen. Ruim 2100 meter lang en zeer stijl.
Zaterdag 26 augustus: Veules les Roses – Honfleur/Équemauville, 104 km. Dag 3.
Na 40 kilometer hebben we onze tussenstop in Fécamp gemaakt om de Dom Bénédictine te bezoeken. We hebben bij het toeristenbureau kunne parkeren en zijn de haven rond gegaan om zo bij het prachtige paleis aan te komen. Het lijkt uit de 16e eeuw te stammen, maar in feite is het maar circa 100 jaar oud. Van buiten prachtig, maar aan de binnenzijde viel het tegen. Je mocht lang niet overal komen en daarom vonden we de toegangsprijs simpel weg te hoog.
“Via” een supermarkt zijn we naar de camper gegaan en verder gereisd naar Étretat.
Op de fraaie boulevard hebben we genoten van een ijsje en vooral de uitzichten. De beroemd “olifant” bewonderd. Deze steile klif lijkt met een slurf het Kanaal in te gaan. Overigens zijn de krijtrotsen hier echt wel het bezoeken waard.
Via de Pont du Normandie (wel tol betaald, keurig in categorie 2 voor gewone campers tot 3.5 ton) naar Honfleur/Équemauville (nog een heel klein stukje tolweg, maar ineens weer categorie 3!!). Op camping La Briquerie >>> wilden we 2 nachten blijven. De eerste bleek nog in het hoogseizoen te vallen. De 2e nacht was naseizoen. Camper geïnstalleerd en verder niets meer gedaan. Oke, Rita heeft nog broodjes warm vlees gemaakt.
Zondag 27 augustus: Honfleur/Équemauville – Honfleur/Équemauville, 0 km. Dag 4.
Geen reisdag vandaag. Na de vroege ochtendregen rustig op gang gekomen. Terwijl Rita gebruik maakte van het fraaie zwembad, deed Paul de huishoudelijk klusjes als toilet legen, afvalwater weg doen via een emmertje, de prullenbak geleegd, en de afwas van 2 dagen (niet zo veel, we hadden nog genoeg wegwerpbordjes en dergelijke).
We besloten met de fiets af te dalen naar Honfleur, het historische centrum. Een ritje van 3,5 kilometer met daarin een afdaling van 19%. Deze moesten we later natuurlijk ook weer omhoog nemen. Ondanks de E-bikes lukte dat niet helemaal.
Honfleur is een bezoek dubbel en dwars waard. Ook de “levende beelden” deden daarbij een aardige duit in het zakje (kregen zij letterlijk ook hoor). We kregen echter een tweetal onverwachte extra's.
Er bleek een herdenkingsmars met oude voertuigen en veteranen te zijn. Veel jeeps en mensen gekleed als militairen, verzetsmensen en als dames uit de jaren 40. Erg leuk om even mee te maken. Een stukje verder bleek er een gast kunstevenement te zijn met allemaal kunstenaars uit Zuid-Korea. Een mooie expositie en een demonstratie van houtbewerking.
We hebben de oude kerk bezocht (net als de Paus in 1980); de haven: een parkje; en vooral de diverse smalle toeristische straatjes met veel te dure zaken in de winkeltjes. Vonden de Japanners schijnbaar niet zo duur.
Terug op de camping zochten we een beetje rust. Vanavond even heerlijk zwemmen en de route voor morgen plannen.
We slaan Crambremer over en gaan via een tweetal tussenstops naar Arromanches-les-Bains. Hier pakken we in principe niet de camping, maar een camperplaats boven op de rotsen met uitzicht op Het Kanaal en de D-day stranden.
Maandag 28 augustus: Honfleur/Équemauville – Arromanches-les-Bains, 101 km. Dag 5.
Na weer diverse smalle wegen te hebben gereden, kwamen we nabij Caen bij de nagebouwde Pegasus Brug. Die brug waar zoveel strijd over was geweest. Wat een commerciële aangelegenheid is eigenlijk alles rond D-Day. We zijn het Pagasus Museum niet ingegaan. Van buiten het hek een paar foto's was genoeg.
Vervolgens door naar de kust, naar een uitkijkpunt in Courseulles sur Mer. Daar ligt het befaamde landingsstrand Juno Beach. Erg druk, maar verder gewoon een zee met een enkel monument, ter nagedachtenis aan generaal Charles de Gaulle. Wel lekker pootje kunnen baden in vrij warm zeewater.
Het laatste stuk van de rit bracht ons naar een camperplek zonder voorzieningen aan de Gold Beach van Arromanches-les-Bains met grandioze uitzicht punten >>>. Met onze neus recht voor het strand en de zee. En op 400 meter van het dorpje af. Daar konden we gratis met een soort treintje gratis naar toe. Zeer prettig, want eerst circa 20% omlaag zou nog wel te voet gaan, maar die helling moest je later ook weer op! Dat deden we dus ook weer met het treintje.
Arromanches-les-Bains is een leuk toeristenplaatsje, waar ook vele Franse toeristen vertoeven. Hier hebben we een ijsje gegeten en vervolgens een strandwandeling door het 20 graden warme water gemaakt. Het plaatsje is doordrenkt v an D-Day, oftewel de beruchte 100 dagen. In zee allerlei bouwwerken van beton, waar de pontons aan vast werden gemaakt. Die betonnen schuin oplopende blokken waren bestemd voor de schepen die het rollend wapentuig brachten.
De avond hebben we rustig in en om de camper doorgebracht. Dit keer full-internationaal met ons als de zeldzame Nederlanders. Een verademing dus.
Dinsdag 29 augustus: Arromanches-les-Bains – Coudeville-Plage, 122 km. Dag 6.
We hadden besloten een stuk af te snijden. Van de para in de kerk hadden we vernomen dat het een “waardeloos popje” zou zijn. Verder lijkt het allemaal op elkaar, een grote toeristische trekpleister met vele Duitsers en Aziaten.
Ons eerste doel was de Zoo de Champrepus. Een leuke dierentuin met veel leefruimte voor de dieren. Slechts 2 cheeta's zaten in een kleinere ruimte, terwijl we verderop soortgenoten in een zeer grote leefruimte zagen. Waarschijnlijk dat de eerste twee nog in een vorm van quarantaine zaten.
Het was echter zo warm dat alle dieren de schaduw opzochten en alleen maar luierden.
Vandaar door naar stadscamping Les Dunes >>> in Coudeville-sur-Mer, maar het blijkt officieus Coudeville-Plage te zijn. Daar kennis gemaakt met het water van de Atlantische oceaan. Zwemmen was niet mogelijk, evenzo als pootje baden zonder waterschoenen. Zoveel stenen op een zandstrand. Alleen bovenaan het strand was er echt alleen duinzand, net als de plaats waarop wij stonden.
Het dorp stelt niets voor, maar we wilden even een dag rust. Het zou de volgende dag veel gaan regenen.
Woensdag 30 augustus: Coudeville-Plage – Coudeville-Plage, 0 km. Dag 7.
Na een droge nacht, tegen alle verwachtingen in, een klein beetje regen in de ochtend. Althans volgens Buienradar. Het ging kwakkelen en vanaf 10.15 uur zou het droog worden. Wij op pad naar de eerste geocache van de dag. Die werd na enig zoeken gevonden, maar ondertussen was het wel weer gaan regenen. En hard ook. Terug naar de camper dus. Daar genoten van koffie met gebak.
Donderdag 31 augustus: Coudeville-Plage – Beauvoir, 60 km. Dag 8.
Bezoek Granville? Toch maar niet. Kwam echt over als een saaie DDR stad. Dus door naar Beauvoir in Bretagne, om vandaar uit de beroemde Mont Saint Michel te bezoeken. Op de camperplaats >>> bleek ruim voldoende plaats te zijn, maar wel tegen € 15,50/24 uur.
Vandaar uit zijn we 3 kilometer naar de aanloop van de brug naar het abdijeiland gefietst. Vertrekpunt van de gratis pendelbus naar de Mont Saint Michel. Dat puntige bewoonde rotsblok is een grote toeristische trekpleister met vele winkeltjes, restaurants en hotels. Maar echt de moeite waard om er een bezoek aan te brengen. Zo dachten dat er werkelijk duizenden met ons. We zijn omhoog gelopen, maar het koste erg veel moeite. De sobere abdij hebben we niet bezocht, nog meer klimmen en er dik voor betalen ook. We blijven Hollanders zonder bergbeklimmers ervaring.
Onderweg terug naar de camperplaats toch nog regen. Even schuilen en dan verder. Ook nog op het fiets- en wandelpad een geocache opgepakt.
Morgen verder naar het centrum van Frankrijk, we zien wel tot waar. Uiteindelijke bestemming het Zwarte Woud en meer Duitsland.
01 september, Beauvoir – Monnerville, 353km. Dag 9.
Vandaag echt een reisdag genomen, twee stops om wat te eten en de benen te strekken. Wederom alle tolwegen vermeden, maar als je dan de rotondes gaat tellen! We schatten minimaal 25 stuks!
Op gevoel en aanwijzing van een tekentje op de navigatie (we hebben poi's van campings en camperplaatsen geladen) kwamen we terecht op camping Le Bois de la Justice >>> in Monnerville.
Rita heeft heerlijke nasi gemaakt, vanavond lekker de douche opzoeken en een lange nacht proberen te doen. Maar niet eerder dan na de koffie nog een spelletje klaverjassen te hebben gedaan.
02 september, Monnerville – Toul 343km. Dag 10.
Wederom een reisdag en leuke stad gezien met een kathedraal en een grote kerk. Camperplaats bij de stadsmuur >>>. Fraai plein in het centrum.
03 september, Toul – Trier 190, km. Dag 11.
We hadden besloten de reis niet naar Luxemburg, maar via het Groothertogdom naar Trier te gaan. De keuze viel op camping Treveris >>> om zo makkelijker te kunnen douchen. Tevens ligt deze direct aan de Moezel en hoopten we wat actie te kunnen zien. Inderdaad de rondvaartboten en enkel vrachtschip (het was immers zondag), maar vooral roeiers hebben we zien trainen.
We waren er net voor het middaguur, zodat we de middag konden benutten om de stad in te gaan.
De fiets gepakt en naar het oude centrum. Daar viel veel te beleven. Deze zondag, met het fraaie weer, waren de winkels open en een speciale veilingmarkt van wijnen ten behoeve van het Rode Kruis.
We hebben een bezoek aan de Dom van Trier getracht te brengen, maar dat ging vanwege een extra mis niet door. In de aanleunende kleine kerk zagen we nog net iets bijzonders, helaas niet fotograferen. We hebben nog nooit zoveel bisschoppen bij elkaar gezien. Het bleek ook te gaan om de inwijding van de nieuwe Bisschop van Trier.
Natuurlijk ook nog een bezoek gebracht aan het oude Romeinse bouwwerk, maar het is niet meer zo toegankelijk als ruim 30 jaar geleden. Toen hebben we het nog met de ouders van Paul bezocht.
Terug op de camping hebben we van de Duitse keuken genoten. Nee, geen Zigeunerschnitzel. Die naam mag niet meer. Hier heette deze nu een camperschnitzel! Maar hij was net zo lekker en goed als een echte ouderwetse Zigeunerschnitzel.
04 september, Trier – Trier, 0 km. Dag 12.
Vandaag een rustdag in Trier op de camping, met eerst in de ochtend een bezoek aan de supermarkt Kaufland. Terug op de camping eindelijk weer eens gezellig contact gehad met mede gasten.
De middag hebben we gedeeltelijk gevuld met lezen, slapen en een spelletje. Maar niet nadat we een fietstocht langs de oever van de Moezel hadden gemaakt. Daarbij kwamen eindelijk in de buurt van een beeld welke ons al eerder nieuwsgierig maakte. Het bleek een Heilig Jezusbeeld te zijn, die over de stad Trier uitkijkt.
Het eten was lekker met een echte ouderwetse bal gehakt. Rustig aan verder, wat tv kijken en de bestemming voor morgen kiezen.
05 september, Trier – Bad Hönningen, 184 km. Dag 13.
Vandaag was de bedoeling naar Koblenz te gaan. Daar aangekomen bleek dat de camperplaatsen allemaal bezet waren. Misschien dat er 2 uur later er eentje vrij zou komen, maar de verwachting was dat de mensen hun verblijf zouden verlengen.
Doorgereden naar het mooie stadje Aandernach waar een goede camperplaats aan de Rijn zou zijn. Aangekomen bleek daar ook al vol. Ja, enkele kleine achteraf plekjes waren er wel vrij, maar die voelde echt niet goed.
Dus op zoek naar een camping of camperplaatsen aan de Rijn. Die vonden we op Wellness-Rheinpark-Camping Bad Hönningen >>>. Helaas waren wel alle plaatsen aan de Rijn bezet, maar op de tweede rij waren wel camperplaatsen. Deze hebben genomen en we kregen leuke Nederlandse buren aan weerszijde van ons. Met hen gezellig contact gehad. Verder hebben we eigenlijk niets gedaan. Het was vandaag eigenlijk gewoon te benauwd weer, in afwachting van het slechte weer dat ons de volgende dag te wachten zou staan
06 september, Bad Hönningen – Linz – Bad Hönningen, 0 km. Dag 14.
Deze dag rustig aan begonnen. Na ontbijt en tweede maalkoffie een eerste fietstochtje door Bad Hönningen gemaakt en daarbij een tweetal tradioditonele geocaches aangedaan en 1 Earthcache. Deze laatste heeft geen eigen fysieke zaken, maar is een bezienswaardigheid, meestal natuur of historisch.
Ook gelijk enkele kleine boodschappen opgepakt en na de middag zijn we naar het stadje Linz am Rhein gefietst. Een erg leuk stadje dat in het verleden wel veellast van overstromingen van de Rijn heeft gehad. Zo was dit op het Stadspoortgebouw af te lezen. De laatste grote overstroming stamt uit 1995. De eerste was ergens ion de 16e eeuw afgetekend.
Linz is een bezoek echt wel waard. In het oude slot direct bij de poort is een klein galsblazers museum en op de bovenverdieping de zogenaamde Glasshutte. Daarin ook de Kerstwinkel die het gehele jaar geopend is. Rita kon niet stoppen met dromen en likkebaarden. Jammer voor haar: we hebben zomervakantie, geen Kerstvakantie! Ergo, geen Kerstaankopen. Het stadje en vooral de winkelstraat telt vele vakwerkgebouwen in romantische stijl, en werd overspoelt door grijsharige mensen die met een Rijnboot aan hadden gemeerd. Paul viel daarom niet op :-).
In de avonduren hebben we gebruik gemaakt van de Thermebaden. Niet de sauna. Al die naakte mensen hoeven voor ons niet. Al bij al een echte zeer geslaagde vakantiedag.
07 september, Bad Hönningen – Veenendaal, 243 km. Dag 16.
Gelet op de weersverwachtingen voor de komende week, vanaf 08 september, hebben we besloten naar huis te gaan. Als het weer opknapt gaan we alsnog een paar dagen weg. Om met regen alleen in de camper te hangen? Daar hadden we geen zin in.
TOP >>>>